Meğerse emzik bıraktırmak çok ciddi bir geçişmiş. Bizimkiler çok kullanmadığı için çok zor olmayacağını düşünmüştüm ben ama uykuya geçişte kullandıklarından şu an Deniz'de uykuya geçerken problem yaşıyoruz. Her neyse okuduklarıma göre;
- Bebeklerin en geç 2 yaşına kadar emziği bırakmaları gerekirmiş. 2 yaştan sonrası psikolojik olarak daha çok etkilermiş. (Doğru bir adım atmışım diyorum)
- Bıraktırıken emziğin yerini tutacak çocuğun uykusuna geçişini kolaylaştıracak bir obje kullanılabilirmiş. (Ben henüz kullanmadım)
- Uykuya geçişlerde problem yaiandığında anne çocuğu başka şekillerde rahatlatmalıymış. Yanında olduğunu belirtmeliymiş. Sevmeliymiş okşamalıymış. Ninni söyleyerek rahatlatabilirmiş. (Dün gece uyguladım ben bunu, bilmeden de olsa içgüdüsel olarak doğru bişey yapmışım. Benim orda olduğumu bilsin diye ninnilere eşlik etmiştim ben de. Anne yanında demiştim.)
- Kararlı olmak gerekirmiş. (Dün gece çok zor oldu benim için, kararlı olmak çok zor ama olmak zorundayım, 4. gün ve hiç emzik vermedim)
- Karşılıklı anlaşma yapılmalıymış. Büyüdün oğlum, bebekler emzik kullanıyorlar, sen abi oldun artık ihtiyacın yok. Emziği bırakalım olur mu gibisinden bişeyler. (Ben bunu yapmadım, emziği ısırdın kopardın artık emzik yok dedim. Bu noktada hatalı davrandım belki bilmiyorum. Bugün "Deniz artık büyüdü, abi oldu, emziğini de kullanmıyor, aferin benim oğluma" gibisinden laflar ettim. Doğa'ya sen de büyüdün di mi Doğa? Abla oldun mu Doğa? diyorum gık ses yok :):) çaktı durumu yani :) normalde olsa hmm hmm der kafasını sallayıp :))
- Emzik istediğinde hiçbir şekilde kızılmamalıymış, gene aynı şeyler anlatılmalıymış, büyüdün ettin vs. (Hiç kızmadım, zaten kendimi kötü hissediyorum onu dudak bükerken gördükçe, içim içimi yiyor)
Başkaca da değişik bişey yok bu konuda. Dikkatli, sabırlı, anlayışlı olunması gereken bir süreç imiş. Annelere duyurulur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder