Veda....

İzmir, Torbalı, Kuşçuburun Köyü'nde kerpiç bir ev..bembeyaz badanalı..mavi küçücük pencereler..kocaman bir avlu..avluda salkım salkım üzümler..mutfaktaki tel dolap...sabah sıcacık tarhana çorbası..pişi..mis gibi kokan odalar..odalarda sedirler..anneannemin eliyle ütülediği şalvarları..tertemiz..dümdüz..pencere nişleri..nişlerde saklı şekerler..rengarenk leblebi şekerleri..ve bahçe..zeytinlikler..ben hep yeşil halini gördüm..keşke toplamaya da gidebilseydim..ve iplere dizilmiş tütünler..arabamız yaklaşır köydeki eve..ablamla kim önce anneanneme sarılacak diye yarışırız..araba durur durmaz fırlarız..kapıyı aç, avluda gör anneannemi..koş koş koş.....sarıl sarıl sarıl..................hep böyle hatırlayacağım..bizi bekleyen anneannem..ve anneannemin kolları..sıkı sıkı sarılan..

Ben...Fatma'nın kızı..Şefika'nın torunu..maharetli, temiz, kimseyi kırmayan Şefika'nın..70inden sonra okuma yazmayı öğrenmiş...hırslı Şefika'nın...96 yıl yaşamış Şefika'nın..8 çocuk, 50 torun sahibi Şefika'nın...sadece 1 torunuyum...

Seni çok seviyorum anneannem..ve özleyeceğim...çok.....bir boşluk olacak her gittiğimde İzmir'e...dolmayacak............................